Zeven vrouwen later

De zedenprekdikers onder de schoolpleinmoeders noemen me een goddeloze hond. Wat het bijvoeglijk naamwoord betreft hebben ze gelijk, maar het woord 'hond' slaat natuurlijk nergens op. Honden zijn immers trouwe beesten. Misschien had ik Maud jaren geleden een hond moeten geven in plaats van mijn jawoord. Gelukkig gelooft Maud niet in monogamie. Volgens haar druist het tegen alle wetten van de natuur in en hebben we het ons gaandeweg de menselijke evolutie door de strot laten duwen door bijbels, kerken, etiquette en regels. Hypocriete gedragsvoorschriften vervaardigd en opgelegd door fatsoensrakkers die hun leugens over normen en waarden verwoed verpakken in wetten en religies. Maud houdt van me, onvoorwaardelijk. Ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten. Naast onze wederzijdse liefde zijn vooral Mauds afkeer van de zedenpolitie en haar liberale opvatting over trouw de pijlers waar ons huwelijk al jaren op steunt. Zolang ik onze regels respecteer, kom ik weg met mijn promiscue