Zelfportret in brieven

In 2013 is het alweer tien jaar geleden dat Willem Wilmink overleed, schrijver van prachtige poëzie voor kinderen en volwassenen, essayist, liedjesschrijver, verhalenverteller maar ook groot brievenschrijver. Legendarisch was zijn afkeer van de telefoon wie ooit getuige was van zijn woedeaanvallen als dat kreng weer afging, verbaast zich over de humorvolle melancholie die hem overviel zodra hij de pen weer ter hand nam. Vanaf zijn studententijd in Amsterdam stuurde Wilmink brieven aan zijn ouders en dwepende brieven aan hartsvriendinnen; in zijn latere carrière aan collega-auteurs en uitgevers, aan vrienden en bewonderaars en personen met wie hij iets uit te vechten had. In zijn brieven had Wilmink altijd het hart op de tong, ze gáán altijd ergens over. Wobke Wilmink-Klein en Vic van de Reijt stelden uit de rijke correspondentie een mooi chronologisch geordend brievenboek samen. Het boek is de ideale opmaat voor de biografie van Wilmink, waarvoor Elsbeth Etty de opdracht gekregen