Wind

WindMol, een alleenstaande vrouw, blikt terug op haar melancholische liefde voor devader van haar kind, een gevluchte Albanees. In gepassioneerde brieven spreektze met haar overleden grote liefde. In vaak even schrijnende als humoristischeanecdotes vertelt ze over haar overheersende vader en ogenschijnlijk berustendemoeder. De vader vernedert Mol en de andere kinderen tot voorbij aanvaardbaregrenzen. Mol is vasthoudend en omzeilt handig zijn onberekenbare gedrag.Dat blijkt haar redding te zijn.Het verlangen naar vrijheid van de hoofdpersoon, van zowel het meisje als van devolwassen vrouw, krijgt mooi gestalte in het subtiel terugkerende motiefvan de wind. Gerry van der Linden schrijft mooi, ontroerend... (De Groene)