Wilde papaver

Iedereen op het dorp weet dat Rozalinde Haverkamp een vondeling is. En men schudt het hoofd over die wildebras, dat zieltje-zonder-zorg zoals het lijkt. Maar wat niemand weet zijn de tranen die ze in stilte schreit, omdat haar moeder haar zomaar weggaf - hoe kan een moeder zoiets doen - en omdat over haar vader helemaal niets bekend is. Zo groeit ze op, een mooi meisje, maar moeilijk te benaderen. Alleen Geert, het vriendje uit haar kinderjaren begrijpt haar, met hem kan ze over alles praten. Tot er op het dorp nóg een vreemde vogel neerstrijkt...Gert-Jan Dijkstra, eveneens gedeukt door het leven zelf, probeert hier rust voor zijn hart en genezing voor zijn lichaam te vinden. En weer schudt men in het dorp het hoofd en vraagt zich af hoe zo'n fris meidje zich kan inlaten met zo'n zwakke, zieke man. Rozelinde's geluk is eerlijk en echt, maar ze weet tegelijk dat het niet blijvend kan zijn. Er gebeurt veel, Rozelinde's leven kent hoogtepunten, maar gaat nog veel meer door grote