The Undutchables

The Undutchables is wel een lachspiegel voor de Nederlanders genoemd, maar klopt dat? Barsten we bij het lezen uit in een bevrijdende lach? Of is het meer de lach van een boer met kiespijn? White Boucke confronteren ons met onze vreemde trekjes, zoals de koektrommel die dicht blijft voor wie het kopje koffie afslaat. De bossen bloemen die het woord voor ons moeten doen. Onze lunch bestaande uit een dubbele boterham kaas en een beker karnemelk. Onze tweeslachtige omgang met softdrugs. Is Nederland na twee bizarre moorden een land in verwarring? Is het beeld dat de auteurs van de Dutchies schetsen correct en herkennen we onszelf erin? Nee, natuurlijk niet. Zo zijn wij niet. Zo zijn alle andere Nederlanders. En daarom is het zo'n heerlijk boek om cadeau te geven. Uit de pers: * 'Niets is interessanter dan jezelf te zien door de ogen van een geïnteresseerde buitenstaander. [...] Net zoals bij de psychiater moet je de afschuwelijke waarheid in verschillende sessies tot je laten