Poezie en proza

De priesterwijding van Guido Gezelle in 1854 werd het begin van een veelbewogen bestaan als geestelijke én als dichter. De gevoelige Gezelle (1830-1899) kwam regelmatig in conflict met zijn superieuren om zijn eigenzinnige opvattingen en zijn individualistische werk. Steeds vaker brak hij met conventies en ging hij revolutionaire experimenten aan. Hij ontwikkelde een eigen dichterlijke taal die met alle wetten leek te breken, maar die bij nader inzien een grote kennis van de literaire tradities verraadt. Anno 1999 - precies een eeuw na zijn overlijden - doet Gezelles poëzie nog altijd modern aan. Vele generaties lezers en dichters hebben zich laten inspireren door Gezelles natuurgevoel, zijn klankrijkdont, en zeker ook door zijn diepe religiositeit. In deze bloemlezing uit het werk van Gezelle, die verschijnt in de Delta-reeks, werpen de editeurs Piet Couttenier en An de Vos in hun toelichtingen een verhelderend licht op Gezelle als traditionalist en vernieuwer. Piet Couttenier is