Niet naar de honden vannacht

Alexandra's vader, een naar Rhodesië geëmigreerde Brit, is vaak van huis omdat hij aan Britse zijde meevecht in de bloedige, wrede onafhankelijkheidsoorlog. Haar moeder, een in Afrika opgegroeide Schotse, is een warme, excentrieke vrouw, die zeer lijdt onder het verlies van drie van haar jonge kinderen. Alexandra en haar zusje Vanessa blijven als enige kinderen over. Het verdriet om hun verlies werpt alle gezinsleden op zichzelf terug, maar desondanks weten ze een gevoel van samenhorigheid te bewaren en delen ze hun liefde voor de magie van de Afrikaanse natuur. In evocatief proza beschrijft Fuller wat het betekent om op te groeien als blank kind in een Afrikaans land in burgeroorlog. Ieder detail van dit indrukwekkende verhaal over familie en liefde, verlies en geweld, en over een koloniale jeugd zonder materieel comfort is navoelbaar. Een pijnlijk maar hoopvol verhaal, dat zonder overdrijving tot de meest originele memoires in jaren gerekend kan worden.