Het leven is elders

Jaromil wordt door zijn kleinburgerlijke, in de liefde bedrogen moeder voorbestemd een geniaal dichter te zijn. En zo wordt de verlegen Jaromil een zelfingenomen dichter-tegen-wil-en-dank, hunkerend naar roem en erkenning, en innerlijk gekweld door zijn kinderlijk uiterlijk en een betuttelende moeder. Maar uiteindelijk zal hij, naar het voorbeeld van verscheidene groten uit de geschiedenis, dromend van een dood door gloed en vlammen, op uiterst onpoëtische wijze sterven.