Het leukste jaar uit de geschiedenis van de mensheid

Privé-domein boekstaaft het fin de siècle. Afgelopen jaren hebben drie Nederlandse auteurs een jaar uit hun dagboeken afgestaan. Na Rogi Wieg, Boudewijn Büch en Maarten 't Hart vormt Ronald Giphart het sluitstuk van dit literaire kwartet. In de eerste maand van zijn persoonlijke kroniek, Het leukste jaar uit de geschiedenis van de mensheid, formuleert Giphart enkele rechten die hij als dagboekschrijver wil koesteren: het recht om alles op te schrijven; het recht om mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen; meedogenloos te zijn; zichzelf tegen te spreken; dingen niet te beschrijven, dingen niet uit te leggen of mensen niet te introduceren; te stoppen als er een kind of beminde overlijdt. Nu, in de herfst van zijn dagboek, blijkt 'het leukste jaar' een historisch jaar te zijn. Zowel voor hem persoonlijk als voor de gehele mensheid. Giphart schrijft openhartig over zijn persoonlijk leven, de gebeurtenissen in Amerika, zijn reizen naar Srebrenica, Koeweit en Praag,