Het geluk van Limburg

Toen Sjaakie in 1949 geboren werd, zei iedereen dat de knul perfecte handen had voor onder de grond. Hij groeide op als de vierde generatie van een mijnwerkersfamilie in Heilust, een mijnkolonie in Kerkrade. Een brave, katholieke gemeenschap, die overliep van trots: de mijnwerkers konden harder werken, drinken, bidden, vechten en lopen dan de rest. En ze dienden de natie. Recensie van de Volkskrant table width ="100%"trtddiv class="rating-stars rating-stars--review-summary rating-stars rating-stars--large"span class="rating-stars__value" style="width: 100%;"/span/divib"Een meeslepende geschiedenis. Marcia Luyten trekt literaire registers open; haar taalgebruik is barok, gekruid en vol compassie"/b/td/tableNiet alleen Kerkrade draaide om kolen, een groot deel van Zuid-Limburg werd door ‘social engineers’ gevormd naar de alom aanwezige steenkool. Kerk, mijn en staat voerden een totalitaire regie over het mijnwerkersbestaan. Maar Sjaakie deed niet mee. Die ging zingen, het podium op.