En ze noemen het liefde

De aanleiding voor het boek is een vondst van een pakje brieven op een zolder, enkele jaren geleden. Daarin leest de schrijfster hoe een vriend van haar neef zich 's nachts op de slaapzaal van het Burgerweeshuis, waar hij werkt, gruwelijk vergrijpt aan jongetjes die aan zijn zorgen worden toevertrouwd. De beschrijving laat haar, zelf moeder van een zoon, niet meer los, en ze besluit uit te zoeken wat er van het jongetje is geworden, maar ook wat pedofielen als deze groepsleider beweegt om zich zo aan sadistische praktijken over te geven. Het wordt een onderneming die ettelijke jaren in beslag zal nemen. Om uit te vinden wat pedofilie is wordt Van Engelen een vaste bezoekster van de pedofilie-avonden van de NVSH, ze zoekt contact met de zedenpolitie en het Burgerweeshuis en gaat na hoe haar neef met zijn achtergrond in een dergelijk milieu kon terechtkomen. Zo begrijpt ze eindelijk waarom hij zo halsoverkop naar Indonesië is verhuisd en hoe hij daar nu in zijn huis Nederlandse