Emma

Emma (1816) wordt algemeen beschouwd als Austens grootste prestatie. De heldin, die in de eerste zin van het boek al mooi, slim en rijk wordt genoemd, is zo antipathiek dat de schrijfster er zelf van uitging dat behalve zijzelf niemand haar aardig zou vinden. Toch is dat niet zo: Emma is verwaand, bemoeizuchtig en kortzichtig en ze speelt met andere mensen, maar staat toch griezelig dicht bij onszelf. En juist dat maakt de lezer gelukkig, want Emma komt tot inkeer, ja zelfs tot inzicht en tot zelfkennis. En ze trouwt natuurlijk met de man die zo voor de hand lag dat ze hem finaal over het hoofd had gezien. Alles opgediend met juist die hoeveelheid ironie die tegen de zoetheid opweegt en de inleving onverlet laat. Maarten 't Hart: Jane Austen onderscheidt zich op verschillende manieren. Bovenal is ze een fantastische stiliste, ze gebruikt prachtig Engels, is geestig (soms zelfs venijnig), is zeer goed in dialogen en haar boeken zijn van een ongeëvenaarde, nauwelijks onder woorden te