Een mond vol dons

Soof was Marjans beste vriendin. Een rare was ze, altijd vol plannen, en ze durfde alles. De schoolmuur beschilderen en een verlaten zolder vol vleermuizen verkennen - alles. Zolang Marjan zich kan herinneren heeft ze met Soof avonturen beleefd. Tot Soof van huis wegliep. Marjan begrijpt dat niet zo goed. Zij had best met Soof willen ruilen: die heeft een veel lievere moeder dan zijzelf en nog een aardige vader ook, in plaats van een die is weggelopen. Zonder Soof is er niets meer aan. En daarom besluit Marjan haar vriendin op te sporen. Maar wat ze vindt is niet helemaal wat ze zocht...