Een hand om in te bijten

Duk dacht dat hij een normal jongen was, met een normale familie. Hij dacht ook dat hij een goede leerling was om de roemruchte Rubicon Gymnasium. Totdat zijn vader hem op zijn zestiende een jaar van school haalde, om hem te onderrichten in de literatuur: want lezen is de kusnt van het leven. In die tijd verliet ook zijn moeder Arretje het ouderlijk huis-en ging en boven wonen, in een penthouse dat door God was gewezen. Toen bleek dat hij echt een normale jongen was: uit argwaan luisterde hij het geheiem Familieberaad af, hoorde Duk hoe zijn ooms en tantes wilden reageren op de door zijn grootvader opgelegde famliestrategie.