Ecce homo

Weergaloos zelfportret van de filosoof die verwachtte pas 'postuum geboren' te worden. Ecce homo, in 1888, vlak voor zijn geestelijke instorting, voltooid, werd pas acht jaar na zijn dood (1908) voor het eerst uitgegeven, en ook nog ernstig onttakeld door Nietzsches op elgenroem bedachte zus. Nog steeds brengt het de grote geesten in beroering over de vraag hoe serieus deze met superieure ironie geschreven autobiografie moet worden genomen. Bijwijlen tot schaterlachen verleidend, bijwijlen tot gniffelen, vaak ook ongebreideld zelfingenomen en ronduit dreigend van toon, sleept Nietzsche de lezer mee door de dalen en pieken van zijn doorhet noodlotgedreven, onvervangbare en schitterende bestaan inTurijn, Basel, Bayreuth en Rome. 'Waarom ik zulke goed boeken schrijf, 'waarom ik zo slim ben' en nog veel meer hoofdstukken dagen de lezer uit de vraag te beantwoorden of Nietzsche de hoogste graad van sarcasme had bereikt of op het randje van de waanzin balanceerde toen hij voldaan