De malaise van de moderniteit

In de malaise van de moderniteit gaat Charles Taylor in debat met westerse cultuurcritici die het ideaal van zelfontplooiing verantwoordelijk houden voor allerlei kwalen van de moderne tijd. Uitgangspunt vormt Allan Booms kritiek op het modieuze culturele relativisme en Christopher Lasch kritiek op de narcistische ik tijd perk. Dergelijk cultuurkritiek heeft niet alleen in Noord Amerika, maar ook in Nederland en elders in Europa geleid tot krachtige pleidooien voor herstel van oude normen en waarden en sociale verbanden. Taylor probeert in dit in dit boek de diagnose scherper te stellen. Verantwoordelijk voor veel van onze hedendaagse morele en politieke zorgen is volgens hem niet het individualisme als zodanig, maar slechts de uitgeklede vorm daarvan. In die vorm is het individualisme als zodanig, maar slechts de uitgeklede vorm daarvan. In die vorm is individualisme volledig vrij om te kiezen en is de wereld een geheel van opties. Taylor betoogt dat dit een eenzijdige en verkeerde