De dood in Venetie

Deze novelle uit 1913 vertelt in subtiele, vaak zeer geestige taal het tragikomische lot van een wat oudere schrijver die tijdens zijn vakantie in Venetie een levend kunstwerk ontwaart: een 14-jarige Poolse jongen die het evenbeeld is van een jonge Griekse god. De kunstenaar wordt verliefd, probeert een groteske verjongingskuur en volgt hulpeloos en hopeloos de jongen bij diens wandelingen en spelletjes. Wilde dromen kwellen hem, zijn weerstand vermindert en een cholera-epidemie vindt in hem een makkelijk slachtoffer. Hij sterft in een strandstoel, met de blik op de geliefde die in zee staat en hem lijkt te wenken. Vooral sinds de verfilming van Visconti uit 1971 geldt de novelle als een pedofiele klassieker, maar het is een deels tamelijk abstracte parabel over het kunstenaarsschap. Eerder gebundeld met enkele andere verhalen als 'De dood in Venetie en andere verhalen'*; dit is de eerste afzonderlijke uitgave in de uitstekende vertaling van Hans Hom.