De dolende man

De Dolende Man lezen, de ik-figuur volgen in zijn verwoed kappen van het woud strohalmen, is een harde confrontatie met de verwarrende tijdsgeest. Dat gebeurt op een stijlvaste, strakke, soms po?tische manier. Bakker dikt in, schrapt, wordt nergens breedsprakig. Wat over blijft is een transparant geheel dat zich als 'filosofisch reisboek door het leven' heerlijk laat weg lezen. Tegenover de ingetogen taal staat een uitbundige thematiek. In een naadloos op elkaar aansluitende reeks observaties, anekdotes, herinneringen, overpeinzingen en verzuchtingen wordt ons alledaagse hemd ontrafeld tot losse draden. De geestelijke kou die velen deze dagen voelen wordt pijnlijk herkenbaar. In het eerste deel, geschreven op Cuba, moet het 'alle varkens gelijk' eraan geloven en krijgt 'en passant' de taal als leugen ervan langs. Daarna worden in 'Het Vrije Westen' onze vluchtwegen naar schijngeluk op een vileine manier ontmaskerd. Het laatste deel reserveert Bakker voor zijn in Rome en Jeruzalem