Dagboek van een vermoeide egoist

Na de vijf boeken die vrijwel unaniem met groot enthousiasme werden ontvangen is Dagboek van een vermoeide egoïst een boek dat in zekere zin afwijkt van de voorgaande. Herman Brusselmans' gevecht met drank, de liefde, vrouwen en de dood blijft voortduren, maar hier gaat het vooral over het schrijverschap. 'Gisterennacht was ik er van overtuigd dat dat schrijven van mij al sinds 1982 een puinhoop is. Tegen zo'n duistere, verschrikkelijke, al te zwartgallige gedachte helpt maar één middel: boeken lezen van een paar andere jonge Vlaamse schrijvers. Gegarandeerd dat ik nadien, hoe depressief en angstig ik ook ben -gegarandeerd dat ik na het lezen van een derzulke boeken dan denk: het kan nog veel slechter. Jezus, zo slecht ben ìk nu ook weer niet.' Uit deze en andere overpeinzingen put Brusselmans opnieuw de kracht om een meesterlijk boek (een dagboek èn een roman) tot stand te brengen.