Bekentenissen van een jonge romanschrijver

In Bekentenissen van een jonge romanschrijver onderzoekt de grote Italiaanse schrijver Umberto Eco de grens tussen fictie en werkelijkheid, twee werelden die hij in zijn boeken schijnbaar natuurlijk met elkaar laat versmelten. Hij onthult de essentie van zijn schrijverschap, een combinatie van wetenschap en literatuur. Goede non-fictie, betoogt hij, is opgebouwd als een whodunit. Een goede romanschrijver daarentegen bouwt zijn eigen wereld door scherpe observatie en gedegen research.Eco laat zien hoe hij zijn eigen literatuur creëerde. Hij begon met specifieke beelden, koos een bepaalde periode, locaties en stemmen, en schakelde verhalen aan elkaar die voor verschillende soorten lezers interessant waren. De mengvorm van het ware en het fictieve breidt zich uit tot de personages van zulke verzonnen werelden. Waarom leven we mee met iemand die niet bestaat? In welk opzicht 'bestaan' Leopold Bloom en Anna Karenina?Door Eco's scherpe inzicht en zijn vermogen om het complexe begrijpelijk