Geeraerts slaagt er in om in een vrij dun boek nog een hoop ballast op te nemen. De scènes waarin gegeten en gedronken wordt zijn meer legio dan in de doorsnee soap; dat Geeraerts een voorkeur heeft voor licht rood getinte politici en dweept met Mitterrand, zullen we ook geweten hebben (maar doet verder niets terzake in heel dit verhaal).
